Zorg aan huis

Omdat steeds meer mensen niet in een verzorgingshuis willen of kunnen -u kunt immers alleen in een verzorgingshuis gaan wonen met een zogeheten ‘indicatie voor verblijf’ van het CIZ, tenzij u de rekening volledig zelf kunt betalen- wonen, wordt zorg aan huis steeds belangrijker. Dit geldt zeker voor deze cliënte, waar ik twee keer per week thuiszorg lever.

Op tijd

“Wat ben je weer mooi op tijd!”, zegt mevrouw als ik op het afgesproken tijdstip aanbel. “Voorheen moest ik altijd maar wachten. Dan liep ik rond in mijn nachthemd totdat er eindelijk eens iemand kwam. Ik wil graag om acht uur onder de douche staan en niet pas om tien of elf uur. Dan moet ik alweer bijna naar bed voor mijn middagdutje.” zegt ze glimlachend.

Douchen

Voordat ik mevrouw help bij het uitkleden en douchen, zoek ik eerst haar kleding uit. “Vind u het leuk om vandaag uw nieuwe broek met een mooie blouse aan te trekken?” vraag ik haar. Ze antwoord bevestigend. Omdat het best fris is leg ik ook alvast een vest voor haar gereed, zodat ze weer klaar voor de dag is.

Aankleden

Vervolgens help ik mevrouw bij het uitkleden en douchen. “Zullen we uw haren ook wassen vandaag?”, vraag ik haar. “Ja”, zegt ze, “dat is fijn, want vanmiddag komt de kapster aan huis.”. Ze is zichtbaar aan het genieten, al zittend op haar douchestoel. De warme druppels lopen over haar lichaam. Ze is blij met mijn hulp, want zelf lukt het haar niet meer. Ik help haar met afdrogen en aankleden. “Wat fijn dat je alvast een vest had klaargelegd, het is zo koud!”, zegt ze. Eenmaal aangekleed geeft ze aan dat ze nu wel zin heeft in een kopje koffie. Ik zet voor mevrouw een kopje koffie en voor mijzelf wat thee.

Genietend van haar kopje koffie vertelt ze honderduit over vroeger. “Ik heb zoveel meegemaakt …”, zegt ze. Ze verteld over haar jeugd en over hoe ze als twintiger op een zolderkamertje in Amsterdam is gaan wonen. Ik luister aandachtig.

Boodschappen

Het boodschappenbriefje ligt al klaar op tafel. “Ik heb niet veel nodig, maar ik wil heel graag naar de toko om lekker eten te halen.”, zegt ze. Ik help haar met haar jas. Buiten staat ze even stil om te genieten van de frisse lucht. We nemen mijn auto om naar de toko te gaan. Gelukkig is het er niet druk en kunnen we voor de deur parkeren. Een bouwvakker vraagt of ik gezellig op stap ben met mijn moeder. Mevrouw pakt mij wat steviger vast en lacht, “Dit is toch zo leuk als ze dat denken!”.

Rijden

Bij de toko bestelt ze een flinke maaltijd met wat kroepoek. ” Zo, ik kan weer een paar dagen vooruit.”, zegt ze. We rijden weer terug naar haar huis. Onderweg vertelt ze dat ze zelf altijd graag auto heeft gereden, maar dat dit nu niet meer gaat. Dat vindt ze erg jammer. “Ik zou niet weten hoe ik eropuit zou kunnen als jij er niet zou zijn. Zullen we nog even een stukje langs de Amstel rijden? Daar is het altijd zo mooi deze tijd van het jaar.”. Ik besluit om een stukje om te rijden. Mevrouw geniet zichtbaar. Zo krijgt deze dag toch weer een gouden randje.